10 – 11 Października 2025, Hotel NYX ul. Chmielna 71, Warszawa
Do Rozpoczęcia konferencji pozostało:
W roku 2025 konferencja HIV Horyzonty - Łódź - odbędzie się w ulubionym miejscu gwarantującym wysoki standard.
Wierzymy, że komfort i poziom usług będzie dla Państwa satysfakcjonujący,
życzymy miłego
pobytu.
Konferencja HIV Horyzonty jest konferencja cykliczną organizowaną od 2011 roku, obecnie
mamy jej XXVIII edycje.
Pod patronatem: Kliniki Chorób Zakaźnych, Tropikalnych
i Hepatologii w Warszawie.
Porusza tematy związane z leczeniem chorób zakaźnych obejmując swoim zakresem całą
interdyscyplinarność tego złożonego tematu medycznego.
Mamy możliwość spotkania
i wysłuchania specjalistów w swojej dziedzinie medycznej z
terenu całego kraju, w jednym miejscu.
Lista prelegentów i poruszanych tematów znajduje się poniżej.
W tej edycji wiodącym tematem konferencji będą stany zapalne i choroby współistniejące u pacjentów zakażonych HIV . Serdecznie zapraszamy do uczestnictwa w formie konwencjonalnej.
Serdecznie zapraszamy do uczestnictwa w formie konwencjonalnej.
prof . dr hab. n. med
W 2002 ukończył studia medyczne w Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie. 18 grudnia 2007 obronił pracę doktorską Warianty sekwencji genów receptorów chemokin a podatność na zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności typu 1. 19 czerwca 2012 habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej Epidemiologia molekularna w zakażeniu HIV-1: zmienność genetyczna gospodarza i wirusa. 22 stycznia 2016 nadano mu tytuł profesora w zakresie nauk medycznych. Piastuje stanowisko profesora w Katedrze Chorób Zakaźnych na Wydziale Lekarskim z Oddziałem Nauczania w Języku Angielskim Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie. Pełni funkcję wice-prezesa EACS (European AIDS Clinical Society oraz prezesa Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS.
dr n. med.
specjalista chorób zakaźnych
Wielospecjalistyczny Szpital Miejski im. J. Strusia z ZOL SPZOZ w Poznaniu
Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, który ukończył w 2012 roku. W 2017 uzyskał stopień naukowy doktora nauk medycznych. Specjalista w dziedzinie chorób zakaźnych. Na co dzień pracuje w Wielospecjalistycznym Szpitalu Miejskim im. J. Strusia w Poznaniu, gdzie zajmuje się pacjentami z chorobami zakaźnymi – głównie osobami żyjącymi z HIV oraz chorymi na wirusowe zapalenie wątroby. Członek Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS, Polskiego Towarzystwa Hepatologicznego oraz EACS. Współautor rekomendacji Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS.
dr n. med.
specjalista chorób zakaźnych
Specjalista chorób zakaźnych. Ukończyła I Wydział Lekarski Uniwersytetu Medycznego w Warszawie. Od wielu lat pracuje w Wojewódzkim Szpitalu Zakaźnym w Warszawie i Poradni Profilaktyczno - Leczniczej dla pacjentów żyjących z HIV. Członek Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS i European AIDS Clinical Society. Prowadzi wykłady i szkolenia dla lekarzy. Działalność naukowa związana z współzakażeniem HIV, HCV i HBV.
dr n. med.
wojewódzki konsultant w dziedzinie chorób zakaźnych, ordynator, Oddział III, Wojewódzki Szpital Zakaźny w Warszawie
Jest specjalistą chorób zakaźnych i ordynatorem w Wojewódzkim Szpitalu Zakaźnym w Warszawie, oraz Konsultantem Wojewódzkim w dziedzinie chorób zakaźnych dla województwa mazowieckiego. Zajmuje się między innymi pacjentami z infekcją HIV, HCV, HBV, COVID-19 oraz innymi zakażeniami występującymi w Polsce.
Jest aktywnym członkiem polskich i zagranicznych towarzystw naukowych oraz zespołów eksperckich. Od wielu lat realizuje programy edukacyjne dla różnych środowisk medycznych i pozamedycznych. Jest autorką około 350 prac naukowych z dziedziny chorób zakaźnych, publikowanych w czasopismach naukowych. Pisze także artykuły popularno-naukowe w czasopismach i magazynach, udziela wywiadów, komentarzy i opinii eksperckich w mediach publicznych. Aktywnie włącza się w projekty i kampanie zdrowotne, o szerokim oddziaływaniu społecznym, zwłaszcza w zakresie popularyzacji profilaktyki i wczesnego diagnozowania HIV.
Za swoją pracę została 4-krotnie uhonorowana nagrodą Ministra Zdrowia oraz Marszałka Województwa Mazowieckiego „Pro Masovia”, a także nagrodą naukową PTN AIDS i Dyplomem Honorowym Polskiego Towarzystwa Lekarskiego.
prof dr hab.
Specjalista chorób zakaźnych
Od 1991 roku pracuje w Katedrze i Klinice Chorób Zakaźnych, Chorób Wątroby i Nabytych Niedoborów Odpornościowych Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu.
W działalności klinicznej i naukowo-badawczej zajmuje się profilaktyką, patogenezą i leczeniem wirusowych zapaleń wątroby, patogenezą i leczeniem zakażeń HIV oraz koinfekcji HIV/HCV.
W pracy ambulatoryjnej konsultuje i leczy pacjentów z marskością wątroby, stłuszczeniem wątroby, przewlekłymi zapaleniami wątroby. Diagnozuje i leczy takżę inne choroby zakaźne takie jak toksoplazmoza, borelioza, cytomegalia, HIV, opryszczka i inne.
Prowadzi badania kliniczne obejmujące pacjentów z przewlekłymi zapaleniami wątroby B i C, stłuszczeniem wątroby i innymi chorobami wątroby.
W dorobku naukowym posiada ponad sto prac oryginalnych i poglądowych oraz jest współautorką trzydziestu rozdziałów w podręcznikach i monografiach.
prof. dr hab.
Dr hab.n.med Anita Olczak. profesor Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika, Katedra Chorób Zakaźnych i Hepatologii w Bydgoszczy, Kierownik Oddziału Internistyczno-Zakaźnego i Niedoborów Odpornościowych w Wojewódzkim Szpitalu Obserwacyjno-Zakaźnym im. Tadeusz Browicza nw Bydgoszczy.
dr n. med.
- specjalista dermatolog- wenerolog. Absolwentka Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego ( dawnej Akademii Medyczne). Od 1993r. kierownik Poradni Profilaktyczno – Leczniczej Wojewódzkiego Szpitala zakaźnego w Warszawie Ośrodka zajmującego się leczeniem osób zakażonych HIV/AIDS. Stypendystka w ośrodkach zagranicznych w Nowym Jorku (Nev York University), Chicago(Northwestern Memoorial Hosptal), i w Bethesdzie (National Institute of Health). Autorka licznych publikacji dotyczących zapobiegania i leczenia HIV/AIDS oraz chorób przenoszonych drogą płciową. Autorka „Atlasu zmian skórnych u osób zakażonych HIV” i rekomendacji Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS. Za pracę z zakażonymi HIV/ AIDS w Polsce wielokrotnie nagradzana przez ministra zdrowia, marszałka województwa mazowieckiego, organizacje pacjentów.
dr n. społ. Bogna Szymańska - Kotwica – psycholog, specjalistka w zakresie interwencji kryzysowej oraz certyfikowana przez Oxford Mindfulness Center nauczycielka uważności. Obecnie pracuje w Wojewódzkim Szpitalu Zakaźnym w Warszawie, gdzie wraz z multidyscyplinarnym zespołem wspiera pacjentów żyjących z HIV oraz w Instytucie BezStresu, a także prowadzi własną markę Blisko Mam.
prof. dr hab.
Internista, specjalista chorób zakaźnych, nauczyciel akademicki zatrudniony w Klinice
Chorób Zakaźnych i Tropikalnych UJ CM.
prof. dr hab.
dr hab. n. med.
Absolwentka wydziału lekarskiego Uniwersytetu Medycznego w Gdańsku, specjalistka chorób zakaźnych, wewnętrznych i epidemiologii. Doświadczenie kliniczne zdobywała w Klinice Chorób Zakaźnych i Neuroinfekcji w Białymstoku, koncentrując się głównie na chorobach odkleszczowych i odzwierzęcych, następnie w Klinice Chorób Zakaźnych i Hepatologii Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Białymstoku. Obecnie od kilku lat pracuje w Wojewódzkim Szpitalu Zakaźnym w Warszawie, Poradni Profilaktyczno-Leczniczej zajmującej się pacjentami żyjącymi z HIV oraz profilaktyką zakażeń krwiopochodnych oraz w Klinice Chorób Zakaźnych, Tropikalnych i Hepatologii WUM. Jest autorką i współautorką licznych prac naukowych, rozdziałów podręczników, komunikatów zjazdowych konferencji polskich i zagranicznych. Jest aktywnym członkiem organizacji i towarzystw naukowych: PTN AIDS, PTEiLChZ, PTH, EACS, IAS.
prof. dr hab.
profesor, kierownik kliniki, ordynator oddziału
kierownik, Klinika Chorób Zakaźnych, Tropikalnych i Hepatologii, Warszawski Uniwersytet Medyczny, ordynator oddziału, Wojewódzki Szpital Zakaźny w Warszawie
Początkowo, w latach 1990-2008 pracowała w Klinice Chorób Zakaźnych w Białymstoku, uzyskując kolejne stopnie awansu zawodowego i naukowego. Od 2008 roku jest kierownikiem Kliniki Chorób Zakaźnych, Tropikalnych i Hepatologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz Ordynatorem Oddziału X Wojewódzkiego Szpitala Zakaźnego. Jej zainteresowania naukowe i zawodowe koncentrują się wokół problematyki HIV/AIDS ze szczególnym uwzględnieniem patogenezy, leczenia antyretrowirusowego, powikłań narządowych, koinfekcji HIV i HCV, HBV. Od wielu lat jest członkiem Zarządu Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS, przez 8 lat była Redaktorem Naczelnym czasopisma HIV/AIDS Review, obecnie jest v-ce Redaktorem, od 10 lat- v-ce Prezes Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS. Należy do grona ekspertów opracowujących rekomendacje dotyczące opieki nad zakażonymi HIV. 0d 2008 - autor rekomendacji Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS dotyczących kompleksowej opieki nad zakażonymi HIV i chorymi na AIDS
Jest członkiem Zespołu Ekspertów Ministra Zdrowia,- opiniowanie wprowadzenia na listę prowadzenia specjalizacji lub staży kierunkowych w dziedzinie chorób zakaźnych –
Należy do licznych komitetów redakcyjnych czasopism krajowych i międzynarodowych, jest recenzentem licznych publikacji, organizatorem i wykładowcą licznych kursów organizowanych przez CMKP dla lekarzy specjalizujących się w chorobach zakaźnych, gastroenterologii, neurologii. Jest autorem ponad 200 publikacji naukowych, IF>376, Index Hirscha =36
dr hab n. med.
Kierownik poradni Nabytych Niedoborów Immunologicznych , koordynator punktu konsultacyjno-diagnostycznego, przew. Stowarzyszenia Wolontariuszy DA DU.
prof.
Specjalista chorób wewnętrznych, kardiolog, androlog, seksuolog i obesitolog. Wiceprezes Polskiego Towarzystwa Seksuologii Medycznej. Ekspert androlog Asian Journal of Andrology organu prasowego Chińskiej Akademii Nauk. Absolwent Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej we Wrocławiu. Stypendysta Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego w Royal Brompton and Harefield Hospital w Londynie (1999/2000 r.). Pomysłodawca i organizator pierwszej na świecie Pracowni Kardioseksuologii powołanej na Uniwersytecie Medycznym we Wrocławiu, a także inicjator wprowadzenia kardioseksuologii i andrologii klinicznej do przedmiotów nauczanych na Uniwersytecie Medycznym.
To wyjątkowe spotkanie ekspertów, organizacji oraz osób żyjących z HIV, które otworzy przestrzeń do wymiany doświadczeń, wiedzy i inspiracji.
To wyjątkowe spotkanie ekspertów, organizacji oraz osób żyjących z HIV, które otworzy przestrzeń do wymiany doświadczeń, wiedzy i inspiracji.
To wyjątkowe spotkanie ekspertów, organizacji oraz osób żyjących z HIV, które otworzy przestrzeń do wymiany doświadczeń, wiedzy i inspiracji.
10 -11 października 2025
Hotel NYX
ul.Chmielna 71, Warszawa
Name: Monika Mądrzejewska
Phone: 503 029 519
Email: monika.madrzejewska@gmail.com
Wskazania: Produkt Vocabria do wstrzykiwań jest wskazany. w skojarzeniu z rylpiwiryną do
wstrzykiwań, w leczeniu zakażenia ludzkim wirusem niedoboru odporności typu 1 (HIV· 1) u dorosłych pacjentów z supresją wirusologiczną (HlV-1 RNA <50 kopii/ml}, stosujących stały schemat leczenia przeciwretrowirusowego, bez rozpoznanej obecnie lub uprzednio oporności na leki z grupy nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NNRTI) lub inhibitorów integrazy (INI) i bez niepowodzenia wirusologicznego w wywiadzie. związanego z zastosowaniem tych leków.
Dawkowanie: Dawki początkowe w postaci wstrzyknięć – podawane w odstępie jednego miesiąca (dawka 600 mg). W przypadku wdrożenia opcjonalnego doustnego leczenia wprowadzającego, można stosować produkt Vocabria w postaci tabletek jednocześnie z rylpiwiryną w postaci tabletek przez około miesiąc (co najmniej 28 dni}. Doustną terapię wprowadzającą mot na pomin~ i rozpocz~ od
iniekcyjnej dawki początkowej. Pierwszego dnia terapii iniekcyjnej, bądź. w ostatnim dniu stosowania opcjonalnego doustnego leczenia wprowadzającego. zalecana u dorosłych dawka początkowa produktu Vocabria do wstrzykiwań to 600 mg w postaci pojedynczego wstrzyknięcia domięśniowego (miesiąc 1). Po upływie jednego miesiąca (miesiąc 2). należy podać drugą dawkę 600 mg produktu
Vocabria w postaci wstrzyknięcia domięśniowego. Pacjentom można podać drugie rozpoczynające leczenie wstrzyknięcie 600 mg do 7 dni przed lub po wyznaczonej dacie przyjęcia dawki. Produkt Vocabria do wstrzykiwań i rylpiwiryna do wstrzykiwań powinny być podawane w oddzielne miejsca
wstrzyknięcia w okolicy pośladków podczas tej samej wizyty. Dawki podtrzymujące w postaci wstrzyknięć – podawane w odstępie dwóch miesięcy {dawka 600 mg). Po podaniu dawek początkowych w postaci wstrzyknięć. dawka podtrzymująca produktu Vocabria u dorosłych to 600 mg raz na 2 miesiące w postaci pojedynczego wstrzyknięcia domięśniowego (miesiąc 4).
Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie z ryfampicyną, ryfapentyną, karbamazepiną, okskarbazepiną,
fenytoiną lub fenobarbitalem.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania: Ryzyko wytworzenia oporności po odstawieniu leczenia. W celu minimalizacji ryzyka rozwinięcia się oporności wirusa, niezbędne jest wdrożenie innego, zapewniającego pełną supresję wirusologiczną schematu leczenia
przeciwretrowirusowego nie później niż miesiąc po zastosowaniu ostatniej dawki produktu Vocabria, jeśli był podawany raz na miesiąc i nie później niż dwa miesiące po zastosowaniu ostatniej dawki produktu Vocabria, jeśli podawany był raz na dwa miesiące. U ograniczonej liczby pacjentów przyjmujących produkt Vocabria z rozpoznaną wcześniej lub nie rozpoznaną chorobą wątroby. zgłaszano objawy toksycznego wpływu na wątrobę. Zaleca się oznaczenie parametrów biochemicznych wątroby, a w razie podejrzenia toksycznego wpływu na wątrobę, leczenie produktem Vocabria należy odstawić. Nie jest zalecane rozpoczynanie leczenia produktem Vocabria u pacjentów z równocześnie występującym zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu B. Zaleca się kontrolowanie czynności wątroby u pacjentów z równocześnie występującym zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu C.
Działania niepożądane: najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były reakcje w miejscu wstrzyknięcia. bóle głowy. męczliwość lub i uczucie gorąca lub podwyższona temperatura ciała.
• Termin .gorączka” obejmuje uczucie gorąca i podwyższoną temperaturę ciała.
Wskazania: Produkt leczniczy REKAMBYS w skojarzeniu z kabotegrawirem we wstrzyknięciach. jest
wskazany w leczeniu zakażenia ludzkim wirusem niedoboru odporności typu 1 (HIV-1) u osób dorosłych z supresją wirusologiczną (RNA HIV-1< 50 kopii/ml), ustabilizowanych schematem
przeciwretrowirusowym, bez obecnych lub wcześniejszych dowodów na oporność wirusologiczną i bez wcześniejszego niepowodzenia wirusologicznego terapii lekami z grup NNRTI i INI.
Dawkowanie: Wstrzyknięcia początkowe – w odstępie 1 miesiąca (900 mg, co odpowiada 3 ml). W przypadku wdrożenia opcjonalnego doustnego leczenia wprowadzającego. można stosować produkt Rekambys w postaci tabletek jednocześnie z kabotegrawirem w postaci tabletek przez około miesiąc (co najmniej 28 dni). Doustną terapię wprowadzającą można pominąć i rozpocząć od iniekcyjnej dawki początkowej. Pierwszego dnia terapii iniekcyjnej. bądź w ostatnim dniu okresu fazy wprowadzającej doustnej podaje się zalecaną dawkę początkową rylpiwiryny u dorosłych 900 mg w pojedynczym wstrzyknięciu domięśniowym (miesiąc 2.), Jeden miesiąc później (miesiąc 3.) należy podać drugie wstrzyknięcie domięśniowe 900 mg, Pacjenci mogą otrzymać drugie wstrzyknięcie 900 mg do 7 dni przed lub po zaplanowanej dacie podania. Kontynuacja wstrzyknięć – w odstępach co 2 miesiące (900 mg. co odpowiada 3 ml). Po wstrzyknięciach początkowych zalecana dawka podtrzymująca rylpiwiryny u dorosłych to pojedyncze wstrzyknięcie domięśniowe 900 mg podawane co 2 miesiące począwszy od miesiąca 5. Pacjentom można podawać wstrzyknięcia do 7 dni przed lub po dacie z harmonogramu 2-miesięcznego.
Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek z substancji
pomocniczych. Nie wolno podawać produktu leczniczego REKAMBYS razem z następującymi
produktami leczniczymi, poniewa.t może wystąpić znaczne zmniejszenie stężenia rylpiwiryny w osoczu (z powodu indukcji enzymu CYP3A), co może spowodować utratę działania terapeutycznego produktu leczniczego REKAMBYS: leki przeciwdrgawkowe: karbamazepina, oksykarbazepina, fenobarbital, fenytoina: teki przeciwmykobakteryjne: ryfabutyna. ryfampicyna, ryfapentyna: glikokortykosteroid podawany ogólnoustrojowo: deksametazon, z wyjątkiem pojedynczej dawki; dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum).
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania: Ryzyko oporności po
przerwaniu leczenia. Aby zminimalizować ryzyko rozwoju oporności wirusologicznej, konieczne jest
przyjęcie alternatywnego, w pełni supresyjnego schematu leczenia antyretrowirusowego nie później niż jeden miesiąc po ostatnim wstrzyknięciu produktu REKAMBYS, podawanym co miesiąc lub dwa miesiące po ostatnim wstrzyknięciu produktu REKAMBYS podawanym co dwa miesiące.
Działania niepożądane: W przypadku dawkowania raz na dwa miesiące najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były reakcje w miejscu wstrzyknięcia, bóle głowy i gorączka.
Wskazania: Produkt Dovato jest wskazany w leczeniu zakażenia ludzkim wirusem upośledzenia
odporności typu 1 (HIV-1) u dorosłych i miodzie ty w wieku powyżej 12 lat o masie ciała co najmniej 40 kg bez rozpoznanej lub podejrzewanej oporności na jakiekolwiek teki z grupy inhibitorów integrazy lub lamiwudynę.
Dawkowanie: Zalecana dawka produktu Dovato u dorosłych i młodzieży to jedna tabletka 50 mg/300 mg raz na dobę. Produkt Dovato może być przyjmowany z posiłkiem lub niezależnie od niego.
Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na substancje czynne lub na ldórąkolwiek substancję
pomocniczą. Jeśli z uwagi na interakcje z innymi produktami leczniczymi (np. ryfampicyną,
karbamazepiną, okskarbazepiną, fenytoiną, fenobarbitalem, dziurawcem zwyczajnym. etrawiryną,
efawirenzem. newirapiną itp.) wskazane jest dostosowanie dawki. dostępny jest produkt zawierający dolutegrawir oddzielnie. Dolutegrawir zwiększa stężenie metforminy. W celu utrzymania kontroli glikemii. należy rozważyć dostosowanie dawki metforminy podczas rozpoczynania lub zaprzestawania jednoczesnego podawania tego leku
Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były bóle głowy {39′). biegunka (29′). nudności (29′) i bezsenność (29′). Najcięższym działaniem niepożądanym zgłaszanym podczas leczenia dolutegrawirem była reakcja nadwrażliwości, która obejmowała wysypkę i ciężkie zaburzenia czynności wątroby.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania: Podczas leczenia
przeciwretrowirusowego mogą wystąpić zwiększenie masy ciała oraz stężenia lipidów i glukozy we krwi. U pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B lub C, poddawanych skojarzonemu leczeniu przeciwretrowirusowemu, występuje zwiększone ryzyko ciężkich i mogących zakończyć się zgonem reakcji niepożądanych ze strony wątroby. Jeżeli jednocześnie stosowane są leki przeciwwirusowe w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu B lub C, należy zapoznać się z odpowiednimi informacjami dotyczącymi tych produktów. Przed rozpoczęciem leczenia produktem Dovato kobiety w wieku rozrodczym powinny wykonać test ciążowy. Kobiety w wieku rozrodczym. które
stosują produkt Dovato, powinny stosować skuteczną metodę zapobiegania ciąży przez cały okres leczenia.
Wszelkie podejrzewane działania niepożądane należy zgłaszać do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Aleje Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: +48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu na stronie pl.gsk.com.
PM-PL-DLL-WCNT-250002
Data przygotowania: sierpień 2025